Food: Restaurant Ono, Rotterdam

Dit is de eerste post voor de categorie ‘food’ op mijn blog. Voordat we overgaan op de good stuff, wil ik even uitleggen waarom ik besloten heb dit te doen en wat je kunt verwachten.

Iedereen die foto’s maakt van zijn eten en dat vervolgens op social media plaatst (wat ik veel doe op mijn Instagram) weet dat mannen daar blije plassers van krijgen en vrouwen erdoor van hun stoel af glijden. Foto’s van eten, artikelen over eten en werkelijk alles wat met eten te maken heeft is hip, gewild en leuk. Als ik dat niet meeneem als categorie op deze website, blijf ik achter.

Dus je doet dit alleen omdat je een meeloper bent en iedereen tevreden wilt houden?

Nee. Ik doe het omdat ik vrij regelmatig uit eten ga en hoe dan ook vragen krijg over wat ik heb gegeten, waar het was, hoe het smaakte en welke kleur sokken ik die dagen aan had. Daarom kan ik het beter in een keer goed doen en iets meer uitgebreid behandelen.

Wat kun je verwachten?

Ik ga je niks vertellen over de uitmuntende dessertkaart van een restaurant en dat ik dacht een hint van nootmuskaat op te pikken tijdens het proeven van de rode wijn uit 2014 waar je een liter bloed voor moet betalen. Ik ben geen fijnproever, geen connoisseur en geen foodie. Ik hou gewoon van lekker eten en de belevenis die je meemaakt zodra je in een nieuw restaurant aan tafel gaat. Ik hou ervan om eten voorgeschoteld te krijgen waarvan ik niet goed in kan schatten hoe het zal smaken. Ik hou ervan als een kok je doodeenvoudige ingrediënten kan laten proeven, maar dat elke aardappel of elke tomaat de lekkerste zijn die je ooit hebt geproefd. Soms betaal je je scheel, soms wat minder, maar als het de ervaring waard is wil ik dat delen en als het de ervaring niet waard is, wil ik je ervoor waarschuwen.

Het is niets anders dan mijn mening en hoe ik de avond ervaar, maar wellicht heb je er iets aan. En ik ga nooit het woord umami gebruiken.

We starten met een klassieker en een lang gevestigde naam in Rotterdam: Ono – Japanese Dining.

Sfeer, Service en Zitplaats

De sfeer bij Ono is altijd relaxed. Je zit vrij dicht naast andere mensen, maar krijgt niet het gevoel dat je moet fluisteren. De ruimte is vrij klein en hebt vanaf bijna elke stoel uitzicht naar buiten. Dat uitzicht is niet heel bijzonder, maar je kunt wel de Maas zien en als het donker is buiten, ziet dat er leuk uit. Naar mijn mening is de ene tafel niet leuker of beter dan de ander. Vrijwel alle zitbanken zijn matig en niet heel comfortabel. Aan de ene kant van de tafel is de rugleuning laag en net iets te ver en aan de andere kant heb je geen rugleuning. Daar kun je dus uit kiezen.

De bediening bestaat uit jonge mensen, waarvan geen van allen een stok in hun reet heeft, dus je kunt gewoon Nederlands spreken zonder dat je een zakwoordenboek bij je hoeft te hebben.

Wat heb ik gegeten?

We hebben gekozen voor een vijfgangenmenu met een paar extra rollen sushi. Einde.

Nee, hieronder kun je plaatjes kijken en daarna lul ik nog even door.

Amuse: kleine zeewiersalade met garnaal. Drankje: Ginger Ale met verse munt (zelf besteld, aanrader!)

Hier valt niet veel over te zeggen. Iedereen die de smaak van gemarineerde zeewier kent en weet te waarderen, zal dit lekker vinden. Er is vrij weinig verschil tussen zeewiersalades per restaurant vind ik, dus het is een bekende smaak. De toevoeging van garnaal is smakelijk.

Gang 1: Mix van sushi en sashimi. + bijbestelde sushirollen.

We hadden hier:

• Rol met gefrituurde, pittige garnaal.
• Rol met soft shell crab, avocado en salsa.
• Rol met weet ik veel wat erin zat. Dat ben ik vergeten, maar het was wel lekker.
• California roll.
• Sashimi van tonijn en zalm.
• Heilbot nigiri (zeker weten) en makreel nigiri, maar waarschijnlijk niet.

Ono staat bekend om hun verse sushi. Enerzijds is dat niet vreemd, omdat vrijwel iedereen in Nederland het tegenwoordig vergelijkt met all-you-can eat restaurants als Sumo en Shabu Shabu, waar de sushi extreem ondermaats is. Met dat als referentiekader is alles al snel goed. Maar, Ono heeft lekkere sushi. Sommige restaurants maken sushi net wat spannender door er een aparte saus aan toe te voegen of unieke vissoorten te gebruiken. Ono houdt het meer bij de smaak van pure ingrediënten. De ingrediënten het gerecht laten maken kan alleen lekker zijn als er met kwaliteit wordt gewerkt en dat is bij Ono zeker het geval.

Er stond nog genoeg op de kaart, dus ik spreek alleen over de sushi van de foto’s: als je zoekt naar spannende sushi, is dit niet de juiste keuze, maar als je van simpele doch hele lekkere ingrediënten houdt, zul je hier zeker van genieten. De rijst bij de sushi van Ono vind ik persoonlijk bovengemiddeld lekker, vooral de textuur. Het hoogtepunt is de garnaal in de gefrituurde garnaal rol. Die is uitzonderlijk. Eet hem wel op voordat hij koud is, want dat is klote.

Gang 2: Garnaalkroketten, eendenborstfilet (koud) en vleespasteitjes.

Deze gang vond ik teleurstellend. Je moet behoorlijk honger hebben wil je hier doorheen komen en nog trek behouden voor je volgende gangen. Ze dienen de gangen vrij snel achter elkaar op, dus als jij twee kroketten in je mikkel gooit kan dat best zwaar vallen. Dan moet je ook nog je eendenborstfilet en vleespasteitjes opeten, waarvan die laatste ook niet zo snel verteren als een blad ijsbergsla.

Eendenborstfilet vind ik heerlijk, maar koud vind ik de smaak veel minder tot zijn recht komen. Of is het ‘haar recht’? Warm is het in ieder geval lekkerder. Daaronder zaten ook nog dertien plakken komkommer waarvan ik niet zeker wist of je die allemaal op moest eten, maar wel maar heb gedaan, omdat deze gang nog niet groot genoeg was.

Als je nog niet vol zat, kun je afronden met rauwe rode ui zodat je zeker weet dat je die avond alleen naar huis gaat.

Dit was voor mij een beetje een misser, helaas.

Gang 3: Coquille met pittige (room?)saus, Japanse paddenstoelen en groene aspergetips (allemaal verstopt).

Dit is een Ono klassieker en blijft erg lekker. In tegenstelling tot de sushi is de smaak van de saus hier extreem overheersend. Zodanig dat je de coquilles eigenlijk niet proeft, maar het is alsnog lekker. De saus maakt ook deze gang vrij zwaar op de maag en je moet van pittig houden, want pittig is het.

Gang 4: Ossenhaas met knoflook, witvis op de huid gebakken en tuna tataki (licht gegrilde tonijn) bijbesteld.

Het hoofdgerecht is heel goed te doen en wederom qua volume zeer royaal. Er valt hier weinig zinnigs over te zeggen. De biefstuk is mals en zeer smaakvol. De witvis heeft een zachte, subtiele smaak met een knapperige en smaakvolle huid. Dat groene spul in het midden smaakte een beetje naar de geur van een konijnenhok, dus dat heb ik door de rijst gemengd en alsnog opgegeten.

De tuna tataki is ook heerlijk, al overheerst de saus ook weer behoorlijk. Wat voor saus het precies is weet ik niet, maar het was voor mij vergelijkbaar met Sriracha saus.

Gang 5: Japanse marshmallow ijs met aardbeiensaus, fruit en chocoladestokjes. En vlokjes.

Voor het toetje hoop ik altijd op chocoladesoufflé, maar we kregen dit. Ook prima. Het fruit is hier daadwerkelijk zoet en lekker. Het smaakt niet als een blok zeep zoals op veel andere plekken. Het ijs vond ik erg lekker, maar ze kunnen er ook een steakmes naast leggen, want je komt er vrij moeilijk doorheen. Aparte textuur, lekkere smaak.

Wat kost dit geintje?

We waren voor twee personen rond de 150 EUR kwijt.

Eindbeoordeling

Ono is zeker een aanrader, maar er zijn andere Japanese/Aziatische restaurants in Rotterdam die ik eerder zou adviseren (volgen nog natuurlijk).

7.8 / 10