Leven In Het Nu

Deze post wordt weer iets meer zweverig dan normaal, maar ik heb niet altijd zin om te schrijven over eiwit en biceps. Mentale gezondheid is een belangrijk aspect van onze algehele gezondheid en leven in het moment vind ik een eigenschap die steeds meer aan het uitsterven is.

Ik wil hiermee niet m’n best doen om op een veel te lange fortune cookie te lijken. Alles wat ik hieronder schrijf is geen nieuwe informatie voor je. Het gaat niet altijd om meer informatie vergaren, soms is het veranderen van je houding wat voor de nodige verandering zorgt. Ik ben niet gelovig en geen hippie en dit is niet bedoeld als new-age geblaat.

De realiteit is dat iedereen die dit leest twee dingen met elkaar gemeen heeft. Het eerste is dat iedereen geboren is en het tweede is dat overlijden op dat punt onvermijdelijk is geworden. Er is geen bewijs dat de hemel bestaat, maar er is ook geen bewijs dat het bestaan van de hemel kan ontkrachten. Op dat moment kijk je naar de waarschijnlijkheid van iets en naar mijn mening is de kans realistischer dat we na het overlijden terug gaan naar het ‘niks’, zoals we dat waren voordat we werden geboren. Dat idee is in mijn ogen realistischer en waarschijnlijker dan dat lichaam en geest gescheiden zijn, dat we overlijden, de geest het lichaam verlaat, opstijgt naar de hemel en waar we door de schepper van de aarde en zijn zoon verwelkomt worden in het paradijs.

Natuurlijk is het tweede scenario prettiger en het biedt veel mensen hoop en troost, maar hoe meer we leren over het universum, hoe meer het erop begint te lijken dat alles waar religie op is gebaseerd niet juist, of in ieder geval ontzettend onwaarschijnlijk is. Deze post gaat verder niet over religie, maar ik ga ervan uit dat je gelooft dat dit je enige leven is en je hier niet je tijd uitzit voordat je naar een betere plek gaat.

Veel van ons zijn geobsedeerd met zo lang mogelijk leven. We passen zoveel mogelijk aan aan onze lifestyle om hier en daar een extra jaar mee te kunnen pikken. Begrijpelijk. Lang leven is iets waar we steeds beter in worden en dus massaal naar verlangen. Het nadeel van lang leven is dat het ook onvermijdelijk is dat dierbaren en andere mensen om je heen overlijden. Er komt een punt dat de telefoon voor de zoveelste keer gaat en je slecht nieuws te horen krijgt. Daar is niks aan te doen.

Zelfs je hersenen en daarmee je herinneringen begeven het op den duur. Als ik terugkijk naar foto’s van vakanties van toen ik klein was, of zelfs naar foto’s van onze hond die net in huis kwam, verbaas ik me soms over hoe onbekend het aan kan voelen. Dat is ook niet heel vreemd, een herinnering is niks meer dan een gedachte die in het heden wordt opgehaald en gedachtes vervagen en vervormen met de jaren.

Je kunt dus stellen dat je vast zit in het huidige moment, maar staan we daar bij stil? Realiseren we ons hoe waardevol en uniek het huidige moment eigenlijk is? Elke seconde die nu aan je voorbij gaat is tijd die je nooit meer terugkrijgt. Nooit.

We weten allemaal ergens in ons achterhoofd dat we sterfelijk zijn. Vaak zijn we maar een telefoontje of een bezoek aan de dokter verwijderd van een herinnering aan dat feit. Vrijwel iedereen weet ook hoe het voelt als je leven een onverwachte en onaangename wending krijgt op die manier.

Dat is voor velen pas het moment dat ze erachter komen hoeveel tijd ze eigenlijk hebben verspild.

Het gaat er niet zozeer om wat je met je tijd doet. Veel mensen kiezen ervoor om spullen te blijven kopen, rond te hangen op straat met ‘vrienden’ of zichzelf zo dronken mogelijk krijgen elke kans die ze krijgen. Wat belangrijker is, is dat je erachter komt dat je al die tijd om de verkeerde dingen hebt gegeven. Mensen krijgen vaak spijt van wat ze als belangrijk zagen, niet zozeer met welke activiteiten ze zich bezig hielden.

Sta hier even bij stil, want de kans is heel groot dat dit een moment is dat er voor iedereen vroeg of laat aankomt.

Er komt een moment dat je te horen krijgt dat jij of een dierbare ernstig ziek is en op dat moment is het leven niet meer zoals je dat altijd gewend was. Op dat moment zul je ook terugkijken op al die dingen die je aandacht jaar in, jaar uit kregen en dan zul je denken: “Waar was ik in vredesnaam mee bezig al die tijd?”.

Ik weet dat dit komt. Jij weet dat dit komt. We zullen er wellicht nog een tijdje bij stilstaan, maar vervolgens gaan we waarschijnlijk verder met het idee dat we voor altijd blijven leven.

Ben jij of ken jij ook een persoon die constant ruzie maakt met zijn/haar partner over de meest nutteloze dingen? Zulke mensen moeten wel denken dat ze onsterfelijk zijn, anders kun je je gewoon niet voorstellen waarom ze zich daar bewust mee bezig blijven houden. Waarom zou je ook maar een seconde van je kostbare tijd verspillen aan een ruzie over hoe heet de oven moet staan voor jullie matige recept?

Als je niet gelooft dat je na dit leven naar een betere plek gaat, heb je des te meer reden om alles uit dit enige leven te halen. Zelfs als je het treft en honderd jaar oud wordt, bestaat het leven echt niet uit veel dagen waar je met volle teugen van kunt genieten.

Hoe sterk je ook het gevoel hebt dat je moet plannen voor de toekomst, risico’s moet vermijden en uitkijken naar dingen, de realiteit is dat dit huidige moment het enige is wat je hebt. Het verleden heb je niet, dat is een gedachte en de toekomst is hetzelfde, een gedachte. Dit moment heb je en kun je iets mee doen.

We stellen het leven in het nu echter uit, omdat we constant bezig zijn met hopen dat we in de toekomst gelukkig zullen worden. We stellen geluk uit tot we rijk zijn, of slank, of 25, of een relatie hebben, of een huisdier, of een eigen huis. We slagen er constant in om iets te vinden waar we naartoe moeten leven en geluk uit te stellen tot die tijd. We zijn altijd bezig met het oplossen van problemen. Problemen die er vaak niet eens zijn, maar omdat we afleiding zoeken en bezig willen zijn met iets, maken we in ons hoofd van doodgewone zaken enorme problemen.

Maak maar eens een lijst van alles dat je graag zou willen hebben of van wat je wilt doen in het leven. Hoe belangrijk zijn die dingen daadwerkelijk? Vaak zijn de punten op je lijst niks meer dan een reden om je geluk te gunnen in een later stadium. Zodra je A, B of C hebt, kun je gelukkig zijn, maar tot die tijd moet je nog even wachten. Het is niet zo dat je lijst nutteloos is of dat niks erop waarde heeft, maar hoe stressvol wil je door het leven gaan voordat je jezelf dat geluk gaat gunnen?

Als je constant bezig bent met wat je wil gaan doen, wat je had moeten doen, wat beter had gekund of wat je had kunnen doen als je de kans zou krijgen, dan zul je uiteindelijk het leven mislopen. Dit is het moment om te verbinden met andere mensen en met het leven zelf. Het is niet uniek dat mensen die kans laten lopen.

Zelfs op momenten als deze dat je alleen achter je computer zit en iets aan het lezen bent, gaat de stem in je hoofd verder. Het is gunstig om positief te zijn tegen jezelf, maar de constante monoloog die we de hele dag voeren zorgt voor het grootste deel van negativiteit in ons leven. Zelftwijfel, onzekerheid, angst en zorgen zijn vaak het resultaat van de stem in ons hoofd. Nadenken is goed voor je, maar als het constant regen in je hoofd heeft dat een negatieve invloed op je bestaan. Je mag best af en toe de zon laten schijnen.

Er is een soort van algemene acceptatie om ons heen voor middelmatigheid. We vinden het allemaal prima om precies te zijn zoals anderen om ons heen en toch maken we onszelf wijs hoe uniek we zijn omdat we met paarse veters een fashion statement proberen te maken. De meeste mensen in ons land hebben een middelmatige baan, een middelmatig inkomen, komen thuis bij hun middelmatige partner, kijken middelmatige televisieprogramma’s, eten een middelmatige maaltijd, krijgen middelmatige kinderen die middelmatig opgevoed worden en worden naar middelmatige scholen gestuurd. Begrijp me niet verkeerd, ik oordeel niet vanuit een niet-bestaande positie van superioriteit, dat ben ik absoluut niet in geen enkel opzicht, maar veel mensen doen uiteindelijk niet iets wat echt relevant en belangrijk is voor hen zelf of voor anderen, maar achter de voorgeschreven standaard aan.

Ik snap niet waarom er zo veel mensen zijn met potentie, die weten dat ze veel in huis hebben en meer met hun leven kunnen doen, maar het gewoon niet doen. Diep van binnen wil iedereen iets bereiken. We hebben allemaal iets wat we echt graag zouden willen doen en waar mensen ons voor zullen blijven herinneren als we er niet meer zijn.

Wat je nu met je tijd doet is belangrijk, want het is tijd die nooit meer terug wordt gegeven aan je. Er is geen tweede kans. Je kunt dit na tachtig jaar niet nog een keertje overdoen. Dit is het. Hou je niet te veel bezig met superfoods, low-carb diëten, pieken in je bloedsuikerspiegel en andere onbelangrijke details die totaal je tijd niet waard zijn. Je mag best schaamteloos genieten van een burger. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je meer eet dan je vriendinnen, of dat je niet elke maandag 49 bakjes Tupperware bereidt voor de hele week.

Het is begrijpelijk als je niet precies weet wat je moet doen of hoe je moet beginnen, maar doe gewoon iets. Iets doen is in veel gevallen al een grote stap vooruit vergeleken met waar je nu staat.