Ik ben bang om dood te gaan.
Dat is een feit. Ik vind de gedachte van doodgaan zo extreem onaangenaam, dat als ik mij daar bewust mee bezighoud bijna ga hyperventileren.
Ik ken meer mensen die zeggen niet bang te zijn voor de dood, dan mensen die toegeven dat wel te zijn.
In principe is er niets mis met niet uit willen kijken naar het einde van je leven. Er zijn zo veel dingen waar je van kunt genieten en van kunt houden. Je partner, vrienden, huisdieren, werk, de spullen die je hebt en de reizen die je maakt.
De gedachte dat dat allemaal ooit een keer zal eindigen, vind ik vreselijk. Geen dingen meer met elkaar doen en delen. Niet meer lachen en niet meer huilen. Geen muziek, geen films, geen vakanties en geen boeken. Gewoon helemaal niks meer. Waarschijnlijk. Hoe meer je koestert en hoe meer je geniet van alle kleine dingen, hoe mooier het allemaal wordt, toch?
Omgang met stress
Het woord ‘stress’ heeft een hele negatieve lading. Mensen denken over het algemeen dat stress heel slecht, of zelfs ongezond is.
Het is niet echt zo dat stress zelf ongezond is, maar de verhalen die je jezelf vertelt over de stress die je ervaart zijn wat stress ongezond kan maken.
Je kunt tijdens periodes van stress continu tegen jezelf blijven zeggen hoeveel druk er momenteel op je staat. Je kunt jezelf wijsmaken dat je daar zo slecht tegen kan, toe bent aan vakantie en dat het nu écht even anders moet. Als je je de hele tijd bezighoudt met hoe kut het is dat je gestresst bent, is het moeilijk er een positieve draai aan te geven.
Je kunt het ook anders aanpakken. Je kunt jezelf ook vertellen dat het een luxe is om met zo veel dingen bezig te kunnen zijn. Dat het honderd keer beter is dan jezelf thuis vervelen de hele dag. Of jezelf thuis moeten vervelen omdat je fysiek niet in staat bent je huis te verlaten.
Dat je managers en collega’s zo veel van je vragen omdat je capabel genoeg bent het allemaal te kunnen. Dat je in het verleden al vaker gestresst bent geweest en het altijd hebt overleefd. Dat periodes van stress je een sterker mens maken en stress dus bijdraagt aan je zelfontwikkeling.
Dezelfde aanpak kun je hebben voor de dood. Daar kies ik zelf ook voor.
Ben je bezig met leven of met sterven?
Ik vind het onzin om te zeggen dat je elke dag moet leven alsof het je laatste is. Als het echt je laatste dag zou zijn, zou je waarschijnlijk niet om 09:00 op kantoor zijn en om 17:00 in de file terug naar huis staan. Mensen die zeggen elke dag te leven alsof het hun laatste is moeten niet uit hun nek lullen.
Ik vind het wel heel krachtig om jezelf er af en toe aan te herinneren dat je ooit dood gaat en álles afgelopen zal zijn. Waarschijnlijk. Als die gedachte niks bij je losmaakt, denk ik niet dat je jezelf open genoeg durft te stellen om te voelen hoeveel die realisatie teweeg kan brengen.
Bij mij geeft die reminder me het merendeel van de tijd de energie om dingen te ondernemen, de kracht om door te gaan en niet op te geven. Het zorgt ervoor dat ik de mensen waar ik om geef zo vaak mogelijk wil laten weten dat ik van ze hou en hoeveel ze nu, in het verleden en hopelijk in de toekomst voor mij hebben betekend.
Sterfelijkheid als inspiratie
Het idee dat ik ooit doodga geeft mij de ballen om écht te leven. Dat zijn geen hele grote ballen, maar gewoon ballen van aangenaam formaat en dat is prima.
Dit is overigens zéker geen “motivational speech” om je de sportschool in te krijgen. Het kan zelfs een anti-fitness visie zijn, omdat je je nu kunt realiseren dat je helemaal niet 80% van de tijd bezig wilt zijn met een sport.
Kijk eens een paar dagen goed om je heen. Kijk naar je familie, vrienden, partner, huisdieren, collega’s, werk, financiële situatie, leefomstandigheden en al het andere waar je je door kunt beseffen dat je het goed hebt en laat het vervolgens écht op je inwerken dat dat ooit allemaal een keer verdwijnt en nooit meer terugkomt.
En gebruik vervolgens het gevoel dat je krijgt om nog meer voor elkaar te krijgen.
Gebruik dat gevoel om controle te krijgen over je gezondheid.
Hoe gezonder je bent, hoe langer anderen van je kunnen genieten. Hoe langer je uit kunt stellen dat je geliefden je moeten bezoeken in het ziekenhuis.
Gebruik dat gevoel om meer te ondernemen.
Hoe meer geld je verdient, hoe meer je hebt om te delen.
Gebruik dat gevoel om eindelijk eens te beginnen aan dat project dat je al zo lang uitstelt. Om tegen de mensen tegen wie je het bij lange na niet vaak genoeg zegt dat je van ze houdt en om ze geeft.
Hoe je dat gevoel ook interpreteert, gebruik het om iets positiefs te doen.
Een tweede kans krijg je niet. Ga verdomme wat doen.
9 Comments
Spijkers met koppen slaan!
Ik vind dit je beste artikel so far. Maar echt, wauw.
Dankjewel!
Mooi geschreven Guy (positief denken is positief doen)
Amen!
Echt heel goed. Thank you!
Love it!
Sterk! Ondanks dat ik er 90% van de tijd ook zo in sta en over denk is dit een goede reminder voor de 10% van de tijd waarin andere gedachtes opkomen.
Mooi verwoord! Ik heb hier zelf heel veel moeite mee (gehad), goed om er op zo’n manier mee om te gaan! Als kleine im zat ik lag ik vroeger altijd op de achterbank in de auto naar de sterren te kijken, op de terugweg van familie. Toen al dacht ik erover hoe eindig dat is. Dat je nooit meer leuke dingen kan doen en nooit meer naar je familie gaat, nooit meer lééft. Ik moest bij dat idee altijd ontzettend huilen en nu eigenlijk nog steeds als ik er te lang over na ga denken. Ik vind het mooi dat je dit om kan zetten in zoiets positiefs! Ga ik ook zeker proberen 🙂